30 ឆ្នាំមុន ឪពុកម្តាយរបស់ Arun បានផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ដែលគាត់ចែករំលែកជាមួយប្រពន្ធ និងកូនរបស់គាត់។ ឪពុករបស់គាត់ឥឡូវមានអាយុ 90 ឆ្នាំ មានជំងឺវង្វេង ហើយត្រូវមើលការខុសត្រូវយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ អារុណ និងប្រពន្ធគាត់ធ្វើការងារមើលថែច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែដោយសារអ្នកទាំងពីរមានការងារពេញម៉ោង ពួកគេក៏ពឹងលើប្អូនស្រី និងបងថ្លៃរបស់អរុណឱ្យជួយ។
Arun និយាយថា វាជារឿងធម្មតាបំផុតសម្រាប់កុមារពេញវ័យក្នុងគ្រួសារអាស៊ីខាងត្បូងក្នុងការថែទាំឪពុកម្ដាយដែលមានវ័យចំណាស់របស់ពួកគេ ហើយគ្រួសារដែលមានច្រើនជំនាន់គឺជាស្តង់ដារ។
អារុណ ពន្យល់ថា ការថែទាំរយៈពេលវែងអាចមានន័យខុសគ្នាក្នុងវប្បធម៌ផ្សេងៗគ្នា។ គាត់និយាយថា "ហេតុផលមួយដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំគឺថា នៅក្នុងសហគមន៍ជនជាតិភាគតិចរបស់យើងភាគច្រើន មានគ្រួសារជាច្រើនជំនាន់ដែលរស់នៅក្នុងគ្រួសារតែមួយ"។ "វាត្រូវការកម្លាំងផ្លូវចិត្តច្រើន ដើម្បីក្លាយជាអ្នកថែទាំ"។
នៅក្នុងគ្រួសារដែលមានការថែទាំជាលក្ខណៈគ្រួសារ វាជារឿងសំខាន់ដែលមនុស្សគ្រប់រូប មិនត្រឹមតែអ្នកដែលទទួលការថែទាំដោយផ្ទាល់នោះទេ ទទួលបានការគាំទ្រដែលពួកគេត្រូវការ។ អារុណ និយាយថា ការធ្វើជាអ្នកមើលថែនៅផ្ទះប៉ះពាល់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងគ្រួសារ ហើយមនុស្សមិនតែងតែគិតអំពីជំនួយដែលអ្នកមើលថែត្រូវការនោះទេ។
គាត់និយាយថា "WA Cares នឹងផ្តល់ឱ្យមនុស្សភាគច្រើននូវភាពសុខសាន្តនៃចិត្ត សម្រាប់ពេលដែលអ្នកត្រូវការពេលសម្រាកដើម្បីមើលថែខ្លួនឯង ខណៈពេលដែលកំពុងមើលថែគ្រួសារ"។
កម្មវិធីដូចជា WA Cares នឹងជួយគ្រួសារដូចជា Arun ទទួលបានសន្តិភាពនៃចិត្តនោះ។ វាក៏នឹងជួយអ្នករស់នៅ Washington ដូចជាឪពុកម្តាយរបស់ Arun ដែលភាសាទីមួយមិនមែនជាភាសាអង់គ្លេស ហើយដែលត្រូវការជំនួយបន្ថែមដើម្បីរុករកប្រព័ន្ធថែទាំសុខភាពដ៏ស្មុគស្មាញ និងរយៈពេលវែង។
Arun និយាយថា "ប្រជាជនដែលស្ថិតក្នុងជនជាតិភាគតិច និងមិនមែនជាវប្បធម៌សំខាន់ តែងតែមិនដឹងពីរបៀបសុំជំនួយ ហើយវាពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការរុករកប្រព័ន្ធថែទាំសុខភាព។ ប៉ុន្តែជាមួយនឹង WA Cares ពួកគេគួរតែមានអារម្មណ៍ស្រួលនៅពេលពួកគេ ត្រូវការវា វានៅទីនោះ ហើយអាចប្រើបាន។ ហើយវាងាយស្រួលក្នុងការទៅសុំជំនួយ។”
ត្រលប់ទៅរឿងថែទាំទាំងអស់។