طراحی صندوق مراقبت های WA

ده سال پیش، قانونگذار ایالت واشنگتن تشخیص داد که با افزایش سن جامعه ما، افراد بیشتری به مراقبت طولانی مدت نیاز خواهند داشت، به این معنی که آنها برای فعالیت های روزمره زندگی مانند تهیه غذا، لباس پوشیدن، حمام کردن و رفت و آمد به کمک نیاز خواهند داشت.

بیش از 70 درصد از شهروندان واشنگتن 65 سال و بالاتر در برخی مواقع به مراقبت طولانی مدت نیاز خواهند داشت، اما تعداد کمی از مردم از نظر مالی آماده هستند.

هزینه‌های مراقبت طولانی‌مدت توسط Medicare یا بیمه درمانی پوشش داده نمی‌شود و تعداد کمی از مردم می‌توانند بیمه مراقبت طولانی‌مدت خصوصی را بپردازند، به ویژه با درآمد ثابت در طول دوران بازنشستگی. قبل از ایجاد WA Cares، کمتر از 3 درصد از شهروندان زیر 65 سال واشینگتن دارای پوشش مراقبت طولانی مدت خصوصی بودند.

این باعث می شود Medicaid که افراد را ملزم می کند پس انداز زندگی خود را فقط به 2000 دلار خرج کنند تا واجد شرایط شوند یا از جیب خود بپردازند. اما بیشتر سالمندان واشنگتن پول کافی برای بازنشستگی راحت پس انداز نمی کنند، چه رسد به اینکه بتوانند هزینه های مراقبت طولانی مدت را بپردازند. خانواده ها مجبور می شوند با ترک نیروی کار برای ارائه مراقبت های بدون حقوق یا استفاده از پس انداز بازنشستگی خود، این شکاف را پر کنند، که هر دو می توانند از نظر مالی ویرانگر باشند.

2014: کمیته اجرایی مشترک قانونگذاری در مورد سالمندی و معلولیت جستجو برای راه حل را آغاز کرد.

JLEC شروع به کار با گروه گسترده‌ای از ذینفعان و کارشناسان سیاست‌گذاری کرد تا خط‌مشی برای آماده‌سازی بهتر خانواده‌ها برای رویارویی با نیازهای مراقبت طولانی‌مدت خود طراحی کند. هدف یافتن راهی برای ارائه پوشش مراقبت طولانی مدت مقرون به صرفه به طور گسترده به طبقه متوسط به روشی پایدار از نظر مالی و در عین حال کاهش اتکا به Medicaid بود.

2015: شرکت اکچوئری تجزیه و تحلیل راه حل های بالقوه را آغاز کرد.
قانونگذار به وزارت خدمات اجتماعی و بهداشتی ایالتی دستور داد تا با یک شرکت اکچوئری برای انجام یک مطالعه امکان سنجی مستقل از گزینه هایی که می تواند به افراد در پرداخت هزینه خدمات و حمایت های طولانی مدت کمک کند، قرارداد ببندد. DSHS با شرکت اکچوئری Milliman قرارداد بسته است.

این شرکت میزان رویکردهای مختلف سیاست شناسایی شده در فرآیند ذینفعان را مورد بررسی قرار داد که تا چه حد می تواند به هدف ارائه پوشش مقرون به صرفه برای طبقه متوسط گسترده برسد. هر دو رویکرد بیمه دولتی و خصوصی بررسی شدند.

در نهایت، دو رویکرد خاص مدل‌سازی شد:

• مزایای مراقبت بلندمدت عمومی برای کارگران: مانند WA Cares، این مدل پوشش را برای کارگران در سراسر ایالت گسترش می‌دهد که از طریق کسر حقوق و دستمزد تأمین می‌شود.

• یک مدل بیمه اتکایی دولتی-خصوصی یا به اشتراک گذاری ریسک: این مدل پوشش را از طریق بیمه خصوصی گسترش می دهد. بیمه‌گران خصوصی برای بخشی از خسارت‌های فاجعه‌بار مراقبت طولانی‌مدت خود بازپرداخت مستمری دریافت می‌کنند تا بتوانند ظرفیت بیمه خصوصی بیشتری را در ایالت ارائه دهند.

2018: شرکت اکچوئری گزارش خود را تکمیل کرد. Milliman دو تحلیل امکان‌سنجی روی این گزینه‌ها انجام داد و گزارش دوم خود را در اکتبر 2018 به قوه مقننه تکمیل کرد.

سوال اصلی که کار میلیمن به آن پرداخت این بود که آیا یک مدل بیمه اتکایی دولتی-خصوصی می تواند به گسترش گسترده پوشش جمعیت از طریق بیمه مراقبت طولانی مدت خصوصی منجر شود یا خیر. نتیجه‌گیری گزارش قطعی بود: نمی‌توانست.

این یافته با سایر تحقیقات در سطح ملی در مورد چگونگی محافظت از طبقه متوسط در برابر خطرات فقیر شدن به دلیل نیاز به مراقبت طولانی مدت مطابقت داشت. مطالعات اکچوئری متعدد به این نتیجه رسیده اند که هیچ برنامه بیمه داوطلبانه، چه دولتی و چه خصوصی، مقرون به صرفه نخواهد بود.

بیمه خصوصی داوطلبانه به دلیل مقرون به صرفه بودن و پذیره نویسی نتوانست جمعیت گسترده ای را تحت پوشش قرار دهد، زیرا ممکن است بیمه گذاران از پوشش افرادی که از قبل شرایطی دارند که آنها را در معرض خطر بالای نیاز به مراقبت طولانی مدت در آینده قرار می دهد، خودداری کنند.

بیمه عمومی داوطلبانه با موضوع تضمین شده (به این معنی که هیچکس نمی تواند از پوشش به دلیل شرایط قبلی محروم شود) از نظر اکچوئری ناپایدار است زیرا در برابر انتخاب نامطلوب بسیار آسیب پذیر است. انتخاب نامطلوب زمانی اتفاق می‌افتد که افرادی که مشکلات سلامتی دارند، محدودیت‌های عملکردی دارند یا دچار زوال شناختی هستند، نسبت به افرادی که سالم‌تر هستند، احتمال خرید بیمه داوطلبانه بسیار بیشتر است. این باعث افزایش شدید حق بیمه ها در طول زمان می شود، که به نوبه خود افراد سالم تر را وادار می کند که از شرکت انصراف دهند، که منجر به ریسک بیمارتر و افزایش بیشتر حق بیمه می شود.

در مقابل، طبق یافته‌های میلیمن، یک برنامه بیمه عمومی تقریباً جهانی مانند WA Cares می‌تواند به اهداف محافظت از طبقه متوسط گسترده در برابر خطرات مالی مرتبط با نیاز به مراقبت طولانی‌مدت با حق بیمه مقرون‌به‌صرفه و به روشی پایدار دست یابد. با این نوع برنامه، تقریباً همه کارمندان با حق بیمه پایینی تحت پوشش قرار می‌گیرند، هیچ کس به دلیل شرایط از قبل از پوشش محروم نمی‌شود، همه پرداخت می‌کنند، و هرکسی می‌تواند در صورت نیاز به کمک برای فعالیت‌های روزمره از آن بهره مند شود.

2019: قانونگذار قانون اعتماد و خدمات طولانی مدت و پشتیبانی را تصویب کرد و WA Cares را ایجاد کرد.

بر اساس سال‌ها اطلاعات ذینفعان و تجزیه و تحلیل اکچوئری، قانون‌گذار قانون اعتماد و خدمات طولانی‌مدت و پشتیبانی را تصویب کرد و صندوق مراقبت‌های WA را ایجاد کرد و فرماندار اینسلی این لایحه را امضا کرد.

2022: قانونگذار مسیری را برای مزایای جزئی برای افراد نزدیک به بازنشستگی اضافه کرد و برای گروه های خاصی از کارگران معافیت های داوطلبانه ایجاد کرد.

به ندرت هر نوآوری مهمی از ابتدا کامل می شود. به عنوان اولین ایالت در کشور که مزایای مراقبت طولانی مدت مقرون به صرفه ایجاد می کند، باید انتظار داشت که این برنامه نیاز به تنظیم دقیق داشته باشد و قوه مقننه در حال حاضر در حال کار برای ایجاد بهبود است.

در سال 2022، قانونگذار مسیری را برای افراد نزدیک به بازنشستگی ایجاد کرد تا واجد شرایط دریافت مزایای جزئی باشند و به گروه‌های خاصی از کارگران که بعید به نظر می‌رسد قادر به دسترسی به مزایا هستند، معافیت‌هایی اعطا کرد. این شامل افرادی که خارج از واشنگتن زندگی می کنند، همسران نظامی و شرکای خانگی، کارگران دارای ویزای غیر مهاجرتی و جانبازان با رده بندی ناتوانی مرتبط با خدمات 70 درصد یا بیشتر می شود.

در همان سال، کمیسیون اعتماد LTSS توصیه هایی را برای بهبود برنامه های اضافی، از جمله قابل حمل کردن مزایا ، به قوه مقننه ارائه کرد.

2023: کارگران شروع به دریافت مزایای WA Cares کردند.

در جولای 2023، بیش از سه میلیون کارگر واشنگتن شروع به دریافت مزایای WA Cares کردند. در حالی که امروزه کنار گذاشتن پول برای نیازهای آینده‌مان، به‌ویژه برای افرادی که در یک اقتصاد سخت با مشکل روبه‌رو هستند، می‌تواند دشوار باشد، وقتی کارگران در مسیر نیاز به مراقبت دارند، می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. این خانواده‌های واشنگتن را با بالا رفتن سن جامعه انعطاف‌پذیرتر می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا با بالا رفتن سن، انتخاب‌های بیشتری داشته باشند تا با عزت و استقلال زندگی کنند.